ηγεμονομήτωρ

η

μητέρα ηγεμόνα ή βασιλιά, η βασιλομήτωρ.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ηγεμών, -όνος + -μήτωρ (< μήτηρ), πρβλ. βασιλο-μήτωρ, Θεο-μήτωρ. Η λ. μαρτυρείται από το 1896 στην εφημερίδα Ακρόπολις].